என் உயிர் உறவுகளே

என் உயிர் உறவுகளே
செத்துக் கொண்டு இருக்கும் தேசத்தில் இருந்து ஒரு குரல்
நான் துள்ளித் திரிந்த தெருக்களில்
குருதி ஆறு கொப்பளித்துக் கொண்டு இருக்கிறது - எம்
தேகத்தின் தோல்கள் உரிக்கப் பட்டு
வத்தலுக்காய் வாட்டப் பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறோம்
கன்னியர்கள் ஆடைகள் களையப்பட்டு
சூறையாடப் படுகிறது அவர்கள் கற்புக்கள் - எம்
கண்களில் இருந்த கண்ணிர் வற்றி
நடைப் பிணமாய் நாம் இப்போ........
ஜயகோ....!
தமிழ்ச் சமுகமே தட்டிக்கேழுங்கள்
செத்துக் கொண்டிருக்கும் தேசத்துக்கு - ஓர்
சத்துணவு திட்டமாவது தரும் படி
ஏன், எதற்கு எப்படி யானோம் -?
நாம் இப்படி ................?
கேளுங்கள் ஒவ்வொருவரிடமும் கேளுங்கள் - பதில்
வராவிடின் தேடுங்கள் - அதற்கான
பதிலைத் தேடுங்கள்
என் துர தேசத்துறவுகளே
ஆயிரம் ஆயிரமாய் அழிக்கப் பட்டவர்கள் - உங்கள்
அக்கா தம்பி அம்மா அப்பா
அயலவர் உறவினர்
கிட்டி அடித்தோம் கிளித்தட்டும் மறித்தோம்
பட்டியில் சுட்டியனைக் கட்டி பால் கறந்து குடித்தோம் - வளவுப்
புட்டியில் பன்ங்கிழங்கு புடுங்கி மகிழ்ந்தோம்
கோவில் திருவிழாவில் கும்மாளம் அடித்தோம்.
காதல் கொண்டோம் -ஆனால்
இவை வேண்டாம் இனிமேலும்
தூக்கு மேடையில் கேட்பது ஒரு கைச் சோறுதான்
எம் பிள்ளைகளின் உயிர் காக்க வேனும் .
ஏதும் அற்ற எதிலீகளாய்
நாயை விடக் கேவலமாய் நாங்கள் உள்ளேம்
கம்பி வேலி காட்டு நரிக் கூட்டம்
சாவுக்காகவே தரப்படும் நஞ்சு உணவு
ஓய்வுறக்கம் இல்ல மன உளைச்சல்
யார் என்று கேள்வி அற்ற மானிடப் பிறப்பாய் நாம் இப்போ
திறந்த நரகச் சிறைக்குள் - பெரும்
சித்திர வதைகளோடு
ஓ..........
என் தேசத்து உறவுகளே
தட்டிக் கேளுங்கள் எம் சாவுக்குள்ளும் - ஓர்
நிம்மதியைத் தரும்படி - எம்
சாவை சகிப்புடன் ஏற்றுக் கொள்வதற்காய்..........
செத்துக் கொண்டேதான் இருக்கிறோம்
தினம் தினம்
சாவு எங்களுக்கு
இப்போ சாதாரண நிகழ்வு தான் - இருந்தும்
சாவிலும் ஒரு நிம்மதிக்காய்
உங்களிடம் கையேந்திக் கொள்கிறோம்
ஏனெனில் இறந்த பின்பும் இவன் தான்
அவனென்று சொல்வதற்காவது இருப்பீர்களே என்பதற்காய்
நாளை மீண்டு நாம் இருப்பின் தொடரும்.........?

தேசத்து உறவுகளே

என் தேசத்து உறவுகளே
நாசமாகி கொண்டிருக்கும் -ஒரு
நகரத்தின் குரல் இது
இப்போ பேரம் பேசப் படுவது - அங்கே
உயிர்களும் உடல்களும்
நாடு விட்டு நாடு வந்து
கூடு இழந்தவர் நாம் -பெரும்
பாடு பட்டு நாம் வளர்த்த -நல்
தேசியத்தில் பிறந்தவர் நாம்
காடு வெட்டி களனி ஆக்கி -நெற்
சுடு அடித்து வாழ்ந்தவர் நாம் -இப்போ
அநாதியற்று இப்புமியிலே
அனாதைகளாகி விட்டோம் - நம்
தேசம் ஒன்றின் விடிவிக்காய்
பாசங்களை தொலைத்தவர் நாம்
கூடு இழந்த குருவிகள் போல் - இத்
தெரு கோடியிலே கதறுகிறோம்
காப்பரும் ஒபாமாவும் என்ன
மகிந்கவின் கைப் பொம்மைகளா...?
சிங்களவன் மகிந்கனுக்கு சின்ன வீடா எங்கள் மண்
அடிக்கடி அங்கு வந்து ஆக்கிரமிப்பு செய்வதற்கு
வாயிருந்தும் கண்ணிருந்தும் - எம்
வாயடைக்க வைத்து விட்டார்
நாம் கேட்பதென்ன... பொன் மணியா..?
எம் உயிர் கண்மணிகள் வாழ்வதுவே
கண்ணிருந்தும் குருடனைப்போல்
காட்சி தரும் காப்பரும்
ஏதுமே தெரியாமல்
இருக்கின்ற இவ்வுலகும்
காலத்தின் முன்னாலே
கை கட்டி மண்டியிடும்
காலம் வரை காத்திருப்போம் - எம்
கண்ணீர் பெருக்கோடு

கறுப்பு அழகி

என்னுயிர் கறுப்பழகியே-உன்
கண்ணுக்குள் என்னடி காந்தமா வைத்துள்ளாய்? -நான்
எங்கு எங்கு சென்றாலும் எனை இழுத்த வண்ணம் உள்ளாய்- நீ
பொறுக்கவில்லை உன்னழகால் நான் பைத்தியமாய் ஆகி விட்டேன்
ஒய்யார நடை நடக்க உன் காலில் கீல் அணிந்தாய்-நான்
என்னவோ நினைத்து ஏங்கி விட்டேன் -நீ
எனை விட உயரமோ என்று எண்ணி-உன்
கண்ணில் காதலைத் தான் நான் கண்டேன்-உன்
காலடியைப் பார்க்கவில்லை
கறுப்பாக நீ இருந்தாலும் - எனக்கு
பொறுப்பானவள் நீ தானே - இப்போ
வெறுப்பாக நினைக்கிறேன் - அந்த
வெள்ளை நிறப் பெண்களை நான்